Kolezanki od czasu do czasu

 Kiedyś przeczytałam na jakimś blogu  post pod tytułem  ,, Nie umiem w koleżanki ,,  dziś od rana o nim  myślę a to za sprawa mojej właśnie przyjaciółki.

Ale od początku  

Od dzieciństwa mamy zdolność do przynależności do jakiejś grupy z wiekiem dobieramy sobie sami znajomych , przyjaciół , większość z nas potrzebuje bratniej duszy , kogoś kto wysłucha , będzie mimo wszystko z Nami.
Moze to jest mąż , brat , siostra   ale w czasach młodości jest to Przyjaciółka , osoba której powierzasz sekrety , zna cie jak samego siebie .
Nie jedna z Was powie : Tak miałam przyjaciela  ale zranił mnie , oszukał!
 Wtedy jest najtrudniej zaufać ponownie , człowiek ze zraniona dusza nie może się pogodzić z takim losem , czasem chce sie mścić a czasem poplączę sam w domu . Wzrasta z takim negatywnym doświadczeniem i przenosi to na dzieci . Tak każda przyjaźń dziecka jest negowana , wpaja ze nie warto mieć przyjaciół ze może liczyć tylko na rodzinę . < znam takie przypadki >

Inni < zaliczam się do nich > maja swoje bratnie dusze od dzieciństwa < ja od 8 roku życia a druga od 16 r.z> , znają się jak łyse konie , choćby nie odzywali się do siebie miesiąc zawsze myślą , kochają , tęskni się za sobą . Po glosie , zachowaniu wiesz ze jest coś nie tak , ze jakiś problem ma , przyjaźń bezwarunkowa .
Moja przyjaciółka nazwę ja x , która znam od 8 r.z. mieszka nie daleko ale wiadomo od kiedy mamy rodziny , dzieci ciężko jest się spotykać co tydzień ale raz na jakiś czas widzimy się .  Nie da rady mnie okłamać , po prostu znam ja jak własną  kieszeń i  choć  jesteśmy Przyjaciółkami od czasu do czasu uwielbiam nasze spotkania. 

A teraz seton mojego postu  , myśli :
Ta właśnie x   moja kochana przezywa teraz trudny okres  związany ze strata dziecka i cholernie mnie boli ze powiedziała mi dopiero w pon. tydzień temu a stało się to w sobotę. Co najlepsze czułam ze coś się dzieje , tak może to dziwne ale gdy zadzwoniła w pon. wieczorem wiedziałam  po prostu wiedziałam! Jej głos w tel. brzmiał spokojnie , bez płaczu i lamentu już pogodzona ze strata dzidziusia. Pogadaliśmy dłuższą chwile , rozumiem sytuacje ale tak bardzo bym chciała być przy niej lecz nie mogę nie mogę  i ta nie moc mnie cały tydzień meczy. A dlaczego  ?
  -  bo mąż jej jest w domu ma wolne a obraził się na mnie i nie możemy się widywać we 3 , nie życzy sobie tego ! Nie zabrania nam się spotykać ale tez nie chce mnie widzieć. Ja mam to w d... ale wiem ze mnie potrzebuje  pogadać , wypłakać się a ja tak bardzo chce Ja przytulic . 
Odwiedzę ja w tym tygodniu .

Do czego zmierzam po co wam to pisze !
Chciałabym zwrócić uwagę , zyskać refleksje  drogie Mamy na temat przyjaźni waszych pociech , jak ważne jest aby był to ktoś odpowiedni , aby pozwolić dziecku na wybór  , pozwolić na te piękne chwile a gdy będą złe pocieszyć pokazać lepsza stronę , nie zabijać w dziecku wiary w moc przyjaźni.
Teraz jest pełno portali społecznościowych to zasadzka na naturalna sympatie , nauke bycia ze soba , akceptowania wad i zalet .
Rodzina podstawowa jednostka społeczna , to tu uczymy się współgrać , jak funkcjonować w otoczeniu , Jeśli Ty mamo masz Koleżankę uczysz dziecko wartości , tworzenia więzi z innym człowiekiem , lojalności , poczucia bezpieczeństwa  , solidarności i mogłabym tak wymieniać ale mam mądrych czytelników i rozumieją mnie co cieszy :)

Powiecie mi czy macie Koleżanki od czasu do czasu  , czy umiecie wogule bawić się w koleżanki ?